BLOG PARIS PROMENADE
HIER VIND JE IEDERE WEEK EEN NIEUWE BLOG OVER HET LEVEN VAN JE GIDS IN PARIJS. AVONTUREN EN VERHALEN DIE JE OOK KAN BELEVEN ALS JE MET ONS MEEGAAT OP ONZE WANDEL TOURS.
LEESTIJD PER BLOG: 3 à 4 MINUTEN
VEEL LEESPLEZIER!
Macaron minded in Parijs
Onlangs liep een familie uit Chicago met mij een dag door Parijs. Na het Louvre op de zondagochtend gingen we in de richting van Marais. Als je het Louvre een beetje kent, weet je dat je na de uitgang langs de omgekeerde piramide in een winkelcentrum terechtkomt. Rechts voor je zie je één van de verschillende winkels van Ladurée die Parijs rijk is.
Ladurée onderscheidt zich door naam en faam. Opgericht in 1862, staat de patisserie wereldwijd bekend om haar gevulde macarons. Ze verkopen er per dag niet minder dan 15.000 ! Niet alleen in Frankrijk, maar ook elders in Europa en zelfs in Azië. Ladurée heeft vooral zijn reputatie te danken aan de vernieuwing van de macaron. Nadat koningin Catherine de' Medici in de 16e eeuw de macaron vanuit Italië naar Frankrijk bracht, is het recept in al die eeuwen vrijwel onveranderd gebleven. Ladurées roem kwam in 1930 toen zijn neefje, Pierre Desfontaines, het oorspronkelijke idee van de dubbeldekker had. Twee macaronschelpen werden aan elkaar geplakt door een romige ganache als vulling. De macaron zou nooit meer hetzelfde zijn.
Ladurée heeft dus een vermaarde reputatie tot ver buiten de landsgrenzen. Maar ook collega Pierre Hermé is allesbehalve een koekenbakker. Hij begon zijn carrière op 14-jarige leeftijd als leerling van Gaston Lenôtre. Hermé werd door Vogue ook wel "de Picasso van het banket" genoemd en in 2016 door The World's 50 Best Restaurants uitgeroepen tot 's werelds beste banketbakker. Volgens eigen zeggen zou hij Ladurée een serieuze impuls hebben gegeven. Hermé: “In één jaar tijd ging Ladurée van een kleine bakkerij in het 8ste arrondissement van Parijs naar een groot merk. Toen ik kwam was er nauwelijks organisatie. Ik bracht echt de savoir-faire/know how naar het bedrijf. Daarvoor hadden ze niet eens een logo!”
Ik vertelde mijn gasten uit Chicago dus over het verschil tussen Ladurée en Pierre Hermé. Zij wilden graag een vergelijkende studie maken. Zo gezegd zo gedaan. Eerst de macaron bij Ladurée gekocht. Even later passeerden we Pierre Hermé in Rue Croix de la Bretonnerie in Marais. Verderop kwamen we uit op Place des Vosges. Daar gingen we op het terras zitten met een glaasje champagne en rosé wijn. Toen gebeurde het. De moeder van het gezin, een aardige, welgemanierde vrouw, vroeg een mes aan de ober en servetten. Zij wilde graag iedereen laten meeproeven. Dus wat deed ze? Ze gingen de mini macarons in vieren snijden! Eerst Ladurée, daarna Pierre Hermé.
Soms wanneer ik een dégustation heb en ik weet dat één croissant, of één pain aux chocolat aux amandes veel te veel is voor één persoon laat ik die bij de bakker in stukken snijden. Dan zijn dodelijke blikken van de verkoper mijn deel. Alsof ik me schuldig maak aan heiligenschennis. In zekere zin doe ik dat ook. Dus wat deze vrouw durfde te doen op een Frans terras grensde aan het onmogelijke. Het was ook voor mij de eerste keer dat me dit overkwam.
Wij proeven en testen. En wat bleek? De macarons van Pierre Hermé waren romiger, dieper van smaak en bevatten ook meer vulling tussen de 2 schelpen. Die van Ladurée staken er ietwat 'flets' bij af.
Kom je naar Parijs en ben je verzot op macarons? Probeer eens die van Pierre Hermé. (En néé, ik heb geen financiële belangen bij Pierre Hermé.😉)
Mythologie in Parijs: Cupido’s verleidelijke kus
Een van de meest romantische kunstwerken in het Louvre is de innige omhelzing van Cupido (ofwel: Eros) en Psyche. Het verhaal werd al verteld door de Romeinse dichter Lucius Apuleius die leefde van +/- 123 tot 180 na Christus.
Eros was de zoon van Aphrodite, de godin van zinnelijke liefde en de lichamelijke schoonheid. Zij, ook wel bekend onder de Latijnse naam Venus, had al een kind gekregen met Hermes: Hermafrodite. Inderdaad een god die de kenmerken van beide geslachten in zich verenigt. Ook van deze figuur is een sculptuur te vinden in het Louvre – in de Caryatides-zaal, de oudste zaal van het museum.
Aphrodite had ook een andere zoon, Cupido/Eros, een liefdesgod die opgroeide tot een wilde jongen met gouden vleugels en pijlen die hij richtte op goden en mensen, waardoor zij verliefd werden en hun zelfbeheersing verloren.
De oorverdovend mooie Aphrodite was verteerd door jaloezie – en dat allemaal door het bestaan van Psyche, een beeldschoon meisje en de belichaming van de ziel. Aphrodite commandeerde haar eigen zoon Eros om haar te doden. Toen hij zag hoe knap ze was, kon hij het niet over zijn hart krijgen om een pijl op haar af te schieten. Hij werd verliefd op haar.
Aphrodite gaf niet op en bleef haar kwellen. Psyche was in dienst van Aphrodite en gebood haar om naar de onderwereld af te reizen met een pot in haar handen. Die zou gevuld worden met goddelijke schoonheid. Psyche werd strikt verboden om een kijkje in nemen in de pot. Maar ja, haar nieuwsgierig maakte zich meester over haar en bezegelde het noodlot. Wat ze zag was geen goddelijke schoonheid, maar een eindeloos diepe slaap, de Hypnose.
Eros had in de gaten wat er aan de hand was en probeerde Hypnose terug in de kan te krijgen. Daarop kuste hij Psyche. Op dat moment ontwaakte zij. Dit tedere, romantische moment werd magistraal vastgelegd door Antonio Canova (1757-1822). Toen de Italiaanse beeldhouwer dit meesterwerk creëerde, plaatste hij een handvat aan de basis van Psyche's voet om het geheel te laten draaien. In het Louvre loop ik altijd met mijn gasten om het meesterstuk heen om ten volle de kruisvormige compositie te beleven. De illusie van beweging van de twee lichamen maakt dit werk een topstuk in de Louvre collectie. Eén van de charmantste in het hele museum waar duizenden en duizenden sculpturen te vinden zijn. Tijdens zijn leven bereikte Canova zoveel bekendheid dat zijn begrafenis, naar men zegt, de vergelijking met die van Michelangelo in Florence of die van Raphael in Rome kon doorstaan.
Wil je eindeloos meegesleept worden in het liefdesverhaal van Cupido en Psyche, koop dan Metamorphoses van de Romeinse dichter Lucius Apuleius. Daarin lees je alle details.
Shakespeare & Company
Na een treinongeval kreeg meneer Clovis Monnier een bedrag uitgekeerd van de verzekering. Met dit geld wist hij de droom van zijn 23-jarige dochter te verwezenlijken: een eigen boekenwinkel. In 1915 opende Adrienne Monnier Maison des Amis des Livres in rue de l’Odeon, in Saint-Germain. 2 jaar later liep een Amerikaans meisje haar winkel binnen. Het was Sylvia Beach en het was liefde op het eerste gezicht tussen de twee jonge vrouwen. Monnier stimuleerde haar om haar droom te vervullen door een eigen boekhandel te beginnen. Gespecialiseerd in Engelstalige boeken. En dat werd Shakespeare & Company, in dezelfde straat als het ‘huis van de boekenvrienden’.
Shakespeare & Company werd één van de meest geliefde plekken van Parijs voor Ernest Hemingway. De schrijver was diep onder de indruk van de eigenaresse: ‘Sylvia had a lively, very sharply cut face, brown eyes that were as alive as a small animal’s and as gay as a young girl’s, and wavy brown hair that was brushed back from her fine forehead and cut thick below her ears and at the line of the collar of the brown velvet jacket she wore. She had pretty legs and she was kind cheerful and interested, and loved to make jokes and gossip. No one that I ever knew was nicer to me.’
De sympathie was zeker wederzijds, maar Beach’ grootste bewondering was voor James Joyce. In haar memoires tekende zij op: ‘Mijn liefdes waren Adrienne Monnier, James Joyce en Shakespeare & Company.’ Joyce woonde met zijn gezin rond 1920 in Zürich, maar dichter Ezra Pound overtuigde hem ervan dat hij meer kans zou maken op publicatie in Parijs. Dat viel nog maar te bezien. Een deel van de onvoltooide roman Ulysses was gepubliceerd in The Little Review. Het literaire tijdschrift kreeg onmiddellijk een proces aan de broek wegens obsceniteiten. Iedere geïnteresseerde uitgeverij trok zich onmiddellijk terug. Maar één persoon niet; Sylvia Beach stond erop het baanbrekende werk uit te geven. Als een liefdesverklaring. Joyce nam het aan als een geschenk uit de hemel; het bleek zelfs een verjaardagscadeau. Het eerste gedrukte exemplaar gleed op zijn verjaardag, in februari 1922, van de pers. Ulysses zou de geschiedenis ingaan als één van de grootste meesterwerken van de 20ste eeuw, hoe hermetisch soms ook.
Vanaf de jaren ‘60 is Shakespeare & Company gevestigd in Quartier Latin, aan de linkeroever van de Seine. Met het zicht op de Notre Dame. Het gebouw uit de 16de eeuw is krap en voorzien van een laag plafond. Om de trap op te gaan moet je je adem inhouden. Op de eerste verdieping vind je luie fauteuils, een piano en de kat die snoezig ligt te slapen. Als je haar ziet liggen stoor haar dan niet. Ze moet nodig bijslapen, ze is namelijk de hele nacht bezig geweest met lezen.
In de jaren ’60 nam George Whitman de winkel over van Beach. Intussen is hij overleden en opgevolgd door zijn dochter. Haar naam? Je raadt het al: Sylvia. Zo is er weer een cirkel mooi rond.
Ps: de kat is 2 jaar geleden overleden. Maar misschien ga je haar toch nog zien. Een kat beschikt immers over 9 levens.😉
Informatie deels ontleend aan: Ernest Hemingway, A Moveable Feast.
